Net terug van een paar weekjes Italië. Genietend van wijn, pasta en héél verre uitzichten vanuit de infinity pool bij onze Toscaanse villa, liet ik Nederland even achter me. Heerlijk land, Italië. En zo gastvrij!
We moeten bouwen, bouwen, bouwen. Dat hoor ik overal. Maar wat ik níét hoor, is: hoe komen al die mensen straks van A naar B? Hoe zorgen we dat hun kinderen veilig naar school fietsen, hoe ze met de tram naar hun werk gaan of überhaupt hun wijk uitkomen zonder elke ochtend in de file te staan?
De stemming begint er langzaam in te komen. Nee, niet op de achterbank in de file op de route du soleil, maar in de vaderlandse politiek in de aanloop naar - alweer - kamerverkiezingen. Of die tot aanpak van de urgente problemen zullen leiden, waag ik te betwijfelen. Waarom neemt de politiek geen voorbeeld aan de bouw?
Het debat over de woningnood blijft hangen in één refrein: bouwen, bouwen, bouwen. Natuurlijk, we moeten blijven bouwen. Maar als dat het enige antwoord is, stellen we naar mijn idee niet de juiste vragen.
Na drie weken vakantie in Noorwegen tref ik thuis de Houtkrant op de mat, waarin ik veel lees over bosbouw, machinebouw en modulaire woningbouw. De link 'vakantie-Noorwegen-hout' is eenvoudig. Wat me tijdens mijn reis opviel? Hoe vanzelfsprekend dit materiaal past in het straatbeeld. Heel anders dan in ons kikkerlandje.
Met het programma Stoer wil het ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening vaart maken met woningbouw. De analyse is scherp: het systeem traag, gefragmenteerd en juridisch verstopt. De adviesgroep leverde 145 voorstellen op om belemmeringen in regelgeving weg te nemen. Op papier een forse operatie, met veel praktische voorstellen.
"Twijfel is geen prettige toestand, maar zekerheid is absurd." Met die woorden vatte de Franse filosoof Denis Diderot al in de 18de eeuw iets samen waar we nu nog altijd moeite mee hebben, zeker in de wereld van gebieds- en vastgoedontwikkeling.
Ze vormen een beruchte bananenschil in het bouwrecht; de vervaltermijnen die vaak te vinden zijn in algemene voorwaarden. Na het verstrijken van zulke termijnen kan de opdrachtgever de aannemer niet meer aanspreken, en het ergste (voor de opdrachtgever) is; hij kan deze termijnen - anders dan verjaringstermijnen - ook niet 'stuiten'.
Met veel ambitie én veel ophef is gestart met het snoeien in een woud van wet- en regelgeving voor de ontwikkeling en bouw van nieuwe woningen. Dit alles onder de noemer van het z.g. programma 'Schrappen Tegenstrijdige en Overbodige Eisen' (STOER).
Warm hè, zeker in de stad. We kennen het effect allemaal wel. En in deze tijd van het jaar is het ook vaak in het nieuws: het 'stedelijk hitte-eiland effect' of voor onze internationale lezers 'urban heat island'.
