De Raad van State wil bezwaren tegen grotere woningbouwprojecten sneller afhandelen. Nu duurt het gemiddeld 56 weken voor de hoogste bestuursrechter uitspraak doet over een aangevochten plan. Rechtszaken over grote projecten duren nog langer.
Het baanbrekende Didam-arrest, dat ruim twee jaar geleden werd gewezen, blijft nog altijd vragen oproepen. Wat is de reikwijdte van het Didam-arrest? De tot nu toe verschenen jurisprudentie schept daar geen duidelijkheid over.
De grootste wetgevingsoperatie sinds het nieuwe Burgerlijk Wetboek (BW), de Omgevingswet, heeft ook grote gevolgen voor het privaatrechtelijk bouwrecht, en dan vooral vanwege de Wet kwaliteitsborging voor het bouwen (Wkb) die tegelijkertijd op 1 januari 2024 in werking treedt.
'De eerste stap op weg naar 900.000 woningen in 2030 is gezet', jubelde de Rijksoverheid in een recent nieuwsbericht. 'In het programma Woningbouw wordt alles op alles gezet om met meer regie, meer tempo, meer betaalbare woningen te bouwen.' In het bouwrecht, zowel bij het publiekrecht als het privaatrecht, vinden ontwikkelingen plaats die in dit kader interessant zijn.
In een uitspraak van de Raad van Arbitrage in bouwgeschillen (nr. 37.243) van september is het back-to-back door leggen van ontwerpverantwoordelijkheid in de bouwketen aan de orde geweest. Arbiters kwamen tot het oordeel dat de verantwoordelijkheid voor het ontwerp niet van de hoofdaannemer op de onderaannemer was overgegaan en deze dus ook niet behoefde op te draaien voor de schadelijke gevolgen van fouten in het ontwerp.
Tennet moet Heijmans een deel van het al gedane werk voor de bouw van nieuwe Wintrack II-hoogspanningsmasten alsnog betalen. Dat heeft de Raad van Arbitrage bepaald in een eindvonnis dat vrijdag naar buiten kwam.
Een hoofdaannemer stelt een onderaannemer aansprakelijk en beroept zich daarbij op een back-to-back-clausule. Die blijkt echter wel erg algemeen van karakter.
Of je nu een vaste prijs afspreekt of regie, doe het zo duidelijk mogelijk en leg de overeenkomst vooral schriftelijk vast. Anders is er voor de rechter niet veel om op terug te vallen.
Overheidsopdrachtgevers zijn verplicht opdrachten aan te besteden, mits de opdracht een bepaalde drempelwaarde overstijgt. Van een uitzondering op deze verplichting is niet snel sprake. Zo vereist vervanging van een wanpresterende aannemer in beginsel een nieuwe aanbesteding van het resterende deel van de opdracht. Hoe zit dat in het geval de aannemer tijdens de uitvoering failliet gaat? Moet het resterende deel van de opdracht dan ook opnieuw worden aanbesteed?
Hoewel de invoering van de Wet kwaliteitsborging voor het bouwen (Wkb) op zich laat wachten, houdt de Hoge Raad alvast rekening met de op handen zijnde wijzigingen. Bijvoorbeeld bij het begrip 'vervangende zekerheid'.
