‘Schildersvrouw gezocht’. Die vacaturetekst las Pamela Gaal nu zo’n dikke drie jaar geleden. Ze werkte bij een groothandel, maar daar werd haar contract niet omgezet in een vast dienstverband. Langzaam maar zeker ging ze op zoek naar iets wat echt bij haar paste, wat haar echt leuk leek. “Ik ben geen type voor in een kledingwinkel”, vertelt Pamela. “Ik hou wel van aanpakken, van het zwaardere werk. Toen ik de oproep van Mevrouw Schutte (zie kader) zag, ben ik op goed geluk gaan solliciteren.”

Van het een kwam het ander, ze mocht op gesprek komen. Een probleem echter: ze had geen schildersopleiding. “Dat was juist helemaal geen probleem. Ik kon prima intern worden opgeleid. Mevrouw Schutte is onderdeel van het veel grotere Lenferink, dus leermeesters genoeg. Ik kon vaak meelopen met een vakman van Lenferink, zo heb ik het vak al doende geleerd. Uiteraard met de nodige cursussen ernaast, zoals het repareren van houtrot.”

Is dat een vrouw op die steiger?

Bij Mevrouw Schutte werkt Pamela nu samen met drie andere vakvrouwen. “We doen binnen- én buitenschilderwerk. Vaak bij particulieren, soms bij bedrijven”, zegt Pamela. “We vormen een hecht team. Bijzonder is dat we onderling allemaal erg verschillen. Voordat ik hier kwam werken, vond ik het best spannend. Met wat voor types zou ik gaan werken? Maar het is alleen maar gezellig. De een is beter in regelen en organiseren, in het contact met de klant, de ander is beter in de uitvoering. Dat laatste geldt voor mij. Laat mij maar lekker schilderen.” Laat mij maar lekker schilderen, het is een motto dat uitstekend past bij Pamela. Ze is dan ook enthousiast over haar werk. “Vooral het buiten schilderen vind ik heerlijk. In weer en wind bezig zijn en tegelijkertijd voor iedereen zichtbaar maken wat je doet. Stiekem geniet ik er ook van dat het best een beetje apart is dat er een vrouw schilderswerk doet. Als we ergens in een binnenstad een steiger aan het opbouwen zijn, zie je mensen soms verbaasd over hun schouder kijken. ‘Zie ik dat nou goed?’”

Kunstschilder

Over reacties op haar werk heeft Pamela nooit te klagen gehad. Negatief zijn ze zelden. “Natuurlijk zijn er weleens mensen die van die flauwe, dubbelzinnige opmerkingen naar je roepen, maar veruit de meeste mensen zijn positief.” Dat was al zo toen ze besloot voor het schildersvak te kiezen. “In mijn omgeving vond iedereen het leuk. Al waren mensen ook verbaasd. Mijn oma dacht bijvoorbeeld dat ik kunstschilder wilde worden, die had echt het vermoeden dat ik elke dag schilderijen ging maken. Pas toen ik haar vertelde dat ik op een steiger aan het werk ging, snapte ze het. ‘Maar dan heet je toch schilderes?’, reageerde ze.”

Ook klanten zijn positief en dankbaar. “Veel klanten kiezen bewust voor een vrouw over de vloer. Oudere mensen zijn soms wat huiverig voor mannen die in hun woning aan het werk zijn.”

Kitstipjes op het raam

Mevrouw Schutte werkt voornamelijk in Zwolle en omgeving. Pamela houdt vooral van de veelzijdige klussen die ze mag doen. “Zo werken we momenteel in Nunspeet bij een particulier, waar we werkelijk van alles doen. Zoals houtrotreparaties en vervolgens sausen. Het is mooi om kaal hout weer prachtig strak te maken.” Een andere dierbare herinnering voor Pamela is het buitenschilderwerk op een school in Utrecht. “Daar mochten we de kozijnen en deuren schilderen. Dat was ook een leuke opdracht vanwege de interactie met de leerkrachten en kinderen. We lunchten bijvoorbeeld elke dag gewoon gezellig met het team mee.” Ook was er goed contact met de kinderen van de school. Al ging daarbij niet alles even vlekkeloos. “Uiteraard hadden we onze werkzaamheden keurig afgezet. Maar ja, het blijven kinderen. Toen we na de lunch in het lokaal terugkwamen, zagen we niet alleen allemaal kleine vingerafdrukjes in de kitranden, maar ook zat alles onder de kit. Zo zaten de ramen vol met kitstipjes. We konden er allemaal erg om lachen. Vier kleutertjes kwamen uiteindelijk netjes hun excuses aanbieden…”