Vanuit bouwperspectief een prima idee, al is het zeer de vraag of het haalbaar is. Want: wie zijn die zeshonderd piekbelasters precies en is het überhaupt mogelijk om die in een jaar tijd uit te kopen. Maar, zoals de bouw zelf ook reageert, de denkrichting is niet verkeerd.
Dat mag zo zijn, maar de vraag die blijft knagen is of de bouw niet te veel op anderen (lees: de overheid) zit te wachten. Ja, de sector is zelf niet de grootste uitstoter, maar dat betekent niet dat ze zelf ook een flink steentje kan bijdragen.
Waarom stelt de bouw niet zelf een lijst op van piekbelasters. Welke bedrijven zorgen voor de meeste schadelijke uitstoot? Welke bouwmaterialen, welk bouwmaterieel en welke bouwmethoden zijn het minst duurzaam. En hoe kan het gebruik ervan worden teruggedrongen? Welke alternatieven zijn er?
Natuurlijk, nu al zijn er goede initiatieven om de bouw te verduurzamen. Maar het is vaak gefragmenteerd. Zelden is het branchebreed. Daarom is het ook moeilijk om echt meters te maken, om echt een snelle duurzaamheidswinst over de gehele linie te boeken.
Een ander probleem is geld. Om binnen een jaar van alle vervuilende bouwmachines af te komen is onhaalbaar. De investering die het vergt om ze te vervangen voor elektrisch aangedreven materieel, is simpelweg te groot. Bovendien zijn er onvoldoende groene machines beschikbaar om dat in zo’n korte tijd voor elkaar te krijgen. Maar er kan bijvoorbeeld al wel gestart worden met het vervangen van de top drie meest vervuilende machines.
Het geld? Dat moet opgehoest worden door de hele sector. Want uiteindelijk heeft iedereen er baat bij als de bouw door kan.
Op dezelfde manier kunnen schadelijke bouwmaterialen worden uitgebannen. En natuurlijk moeten de producenten ervan worden gecompenseerd. De bouw heeft immers zelf vele jaren de producten afgenomen en er dus van geprofiteerd. Koop ze uit. Of nog beter: help ze financieel om de transitie te maken naar de productie van duurzame bouwmaterialen.
De hoofdredactie
Lees meer:
