"Vroeger ging ik al met mijn vader mee naar projecten waar hij als timmerman werkte. Het was dan ook geen verrassing dat ik ook de bouw in zou gaan. Tot mijn veertigste werkte ik in loondienst, maar het werd tijd voor iets nieuws. Een voormalig collega opperde of het iets zou zijn om voor mijzelf te beginnen. Ik zag mijzelf niet direct als ondernemer, maar durfde het avontuur wel aan; ik zou altijd weer terug kunnen in loondienst. Sindsdien werk ik als ZZP’er en ben ik eigenaar van Timmerbedrijf van Marle. Natuurlijk was het in het begin wel even spannend of er wel genoeg opdrachten zouden zijn. Vooral omdat onze kinderen toen nog thuis woonden. Maar het is altijd goed gegaan en tot nu toe is het mij nog niet tegengevallen.”

Van Mazda Premacy naar  Ford Transit Custom

“Het eerste jaar als zelfstandige reed ik naar mijn klussen in onze toenmalige auto, een Mazda Premacy. Ik legde de banken plat van deze MPV, zodat alle spullen mee konden. Maar in het weekend sleepte ik alles er weer uit, om de auto privé te kunnen gebruiken. Een jaar lang heb ik dat volgehouden. Tot ik dacht: ‘dit is het niet, ik koop een bus’. In de tien jaar die volgden reed ik in een Renault Trafic. Mét een achterbank, omdat onze kinderen toen nog in de bus mee op vakantie gingen. Vijf jaar geleden kocht ik vervolgens deze Ford Transit Custom.”

Vooral erg mooi

“Ik ben lang bezig voor ik weet wat ik ga kopen. Ik ben kieskeurig, want wat ik koop, moet gewoon goed zijn. Daarbij speur ik de bladen en bedrijven af en kijk ik vooral naar wat ik mooi vind. In dit geval was het wel snel duidelijk wat ik wilde hebben. Ik wilde niet nog een jaar wachten op het nieuwe model van Renault en het uiterlijk van de Ford bestelauto’s sprak mij meteen al aan. We hebben nog wel een proefrit bij Volkswagen gemaakt, maar dat was niet wat wij zochten.”

Net als een personenauto

“Dit is geen standaard bestelauto meer, zoals vroeger. Je kan het beter zien als een luxe personenauto. En dat moet voor ons ook wel, want we rijden er privé meer mee dan zakelijk. Dan wil je comfort hebben. We rijden zo’n 20.000 kilometer op jaarbasis. Dat is niet veel, maar dat komt omdat ik de laatste jaren vooral klussen in mijn eigen woonplaats verricht. Hij is nu vijf jaar oud en heeft zo’n 115.000 kilometer op de teller.”

Extra lang

“Ik heb bewust voor een extra lange uitvoering gekozen. De drie meter lange laadruimte biedt genoeg plaats aan planken, een steiger en gipsplaten. Voor mijn werk is dat meer dan voldoende. Maar de bus gebruiken we ook voor onze kampeervakanties naar
Noor­wegen.”

Multifunctionele laadruimte

“De laadruimte heb ik daarom simpel ingericht, met twee houten kasten. Daar zit alles in dat ik nodig heb. De rest van de laadruimte houd ik vrij voor mijn kisten met machines en gereedschap. Ik vind het prettig om alles zelf bij de hand te hebben en niet afhankelijk te zijn van collega’s.

Als we gaan kamperen, maakt de inbouw plaats voor een opklapbaar bed van 1.40 bij 2.00 meter. Dan hebben we nog ruimte over voor een koelkast, de motor­fiets en de mand van onze hond. Aan de bus bevestigen we dan nog een ruime tent. We zijn gek op kamperen, maar op de grond slapen willen we vanwege onze leeftijd niet meer. Nu slapen we in een fatsoenlijk bed. Ideaal!”

Opties en aanpassingen

“In de zijwanden van de laadruimte hebben we ramen laten monteren. Die kunnen open voor de ventilatie als we erin slapen, met als bijkomend voordeel dat ik beter zicht heb op het verkeer als ik over mijn schouder kijk. Verder heeft de Transit vanwege een gekozen optiepakket losse stoelen, voorruitverwarming, spiegelverwarming en cruise control in zitten. En een achteruitrijd­camera die het beeld in kleur projecteert op de achteruitkijkspiegel. Navigatie heb ik overigens bewust niet, want dat doe ik wel uit mijn hoofd of met mijn telefoon.”

Service belangrijk

“Mijn werkbus is niet standaard; ik kies bewust voor iets meer luxe. Eigenlijk doe ik dat overal wel mee. Het moet gewoon goed zijn, ook al kost het dan iets meer. Zo doe ik mijn werk ook. Ik wil dat een klant tevreden is, net even wat extra geven en daarin ga ik tot het uiterste. Ik vind het dan ook belangrijk dat door mijn garage goede service verleend wordt.”

Met de tijd mee

“Ik kan nog vijf tot tien jaar zo door­rijden voor het weer tijd is voor iets nieuws. Ik ben nu 56, dus officieel moet ik nog tien jaar. De discussie laait nu wel op of een volgende bus wel weer een diesel moet zijn. De verduurzaming van voertuigen staat nu nog zo in de kinderschoenen. Dat vind ik wel lastig. Als je kijkt naar hoe wij ons eigen huis nu bouwen, met zonnepanelen en aardwarmte, dan doen wij goed mee met de ontwikkelingen. Ik verwacht dan ook dat mijn volgende bus elektrisch is, mits de actieradius omhoog gaat en de infrastructuur op orde is.”

“Ik heb nog steeds plezier in wat ik doe. Als ik dat niet meer heb, stop ik er direct mee. Ik timmer nog steeds elke dag en daar ga ik ook nog lekker mee door."