Ingenieursbureau Witteveen+Bos blijft groeien. Na een prima 2023 is de omzet in 2024 flink gestegen, tot 199 miljoen euro. De nettowinst steeg naar 23,3 miljoen. Vorig jaar was dat nog respectievelijk 177 en 18,3 miljoen euro.
Op nummer 5 van de ingenieursranglijst van de Cobouw50: Witteveen+Bos.
Bouwers met Visie (BMV), Bouwgroep Dijkstra Draisma en Thunnissen Groep zijn in de race voor de Cobouw50 Award voor best presterende bouwonderneming van het jaar.
Witteveen+Bos verbeterde vorig jaar zowel de omzet als de winst. Het bedrijf profiteerde van groei in de markt voor renovaties en de energietransitie.
De Fehmarnbelt-tunnel moet 120 jaar meegaan en de technische eisen zijn extreem. Elk van de 89 elementen uit de fabriek moet perfect uit de mal komen.
De grootste afzinktunnel ter wereld vraagt om een betonfabriek die records breekt. In Rødbyhavn rollen 217 meter lange tunneldelen van de band.
De afgezonken tunnel verliest terrein, constateert Hans de Wit van ingenieursconsortium TEC. De kersvers constructeur van het jaar moet aan de bak.
De Kaderrichtlijn Water komt eraan. Maken bouwers zich zorgen? En zou dat moeten? "Het is alle hens aan dek om een nieuwe crisis te bezweren."
Ze moesten er een speciale fabriek voor bouwen, maar de eerste tunnelmoot voor de Fehmarnbelt-tunnel is nu klaar. De aannemerscombinatie heeft nog zo'n 750 stuks te gaan.
Het initiatief 'Hee, ben jij oké?' moet ervoor zorgen dat straks iedereen zich écht geaccepteerd voelt in de bouw. "We zijn niet altijd een leuke sector om in te werken."
Een nieuwe campagne vestigt de aandacht op valgevaar in de bouw. Vooral de risico's van vallen van lage hoogte worden nog vaak onderschat.
Deze column zou ik met gemak kunnen wijden aan de technische uitdagingen van digitalisering. Maar dat doe ik niet. De techniek is namelijk niet de vertragende factor bij het digitaliseren van de bouwsector. De uitdaging zit elders.
Door de hoge inflatie en stikstofproblemen had Witteveen+Bos geen gemakkelijk jaar. "Met het oog op de toekomst blijven we behoedzaam opereren".
De rijksoverheid maakt laadagenda's, ontwikkelt laadcapaciteit via project Living Lab Heavy Duty Laadpleinen en zoekt naar stopcontacten op land. De aanpak doet denken aan de planologie van de jaren '90; snellaadpunten worden als Vinex-wijken langs snelwegen gepland en uitgerold bij bestaande verzorgingsplaatsen. Dat netcongestie zich als een olievlek over heel Nederland verspreidt, en er geen hoogspanningsstations in de buurt zijn, lijkt niet uit te maken.
Het beeld dat rond 2010 heerste, 'Nederland is af' en er is geen directe noodzaak voor nationale ruimtelijke ordening, blijkt achterhaald. Thema's als woningtekort, stikstofcrisis, energietransitie, verdroging en verzilting en een veranderende mobiliteit domineren dagelijks het nieuws.
Als communicatieprofessional bij een internationaal opererend ingenieursbureau kom je met een groot scala aan projecten en onderwerpen in aanraking, op zeer uiteenlopende vakgebieden. Dat is afwisselend en boeiend. Het heeft mijn ogen geopend voor de enorme uitdagingen waar we als samenleving voor staan. De drive van ingenieurs om oplossingen voor die uitdagingen te vinden, is bewonderenswaardig. Bijna op het intimiderende af.
De schaalgrootte en complexiteit van (infrastructurele) bouwprojecten vragen om planning en monitoring van het bouwproces op een dieper niveau. Om grip te krijgen op de haalbaarheid en de efficiency is werken met een 4D-planning daarom vaker en vaker gemeengoed. De 'eenvoudige' balkenplanning wordt gelukkig steeds meer uitgezwaaid.
Begin september kwam de Europese Commissie met een noodplan en verplichtte alle lidstaten om 10 procent elektriciteit te besparen. Mijn eerste gedachte was dat dit een politieke oplossing was, zonder dat dit echt reëel is. Immers als het zo snel (en dus simpel) is om te besparen, waarom zou men dat dan niet eerder hebben gedaan?
