De verkiezingen hebben goed uitgepakt voor de bouw: de partijen die volgens beslissers in de sector de beste plannen hebben, zijn ook de gedoodverfde coalitiekandidaten. Maar bouwers zelf hebben weinig verwachtingen, blijkt uit de Bouwmonitor.
Nederland kent nog steeds veel zwevende kiezers. Voor de bouwsector filteren we urgente behoeften van de sector uit de partijprogramma's.
Techniek Nederland-voorzitter Mark Harbers strijdt deze verkiezingstijd voor een sterkere technieksector. Want de uitdagingen zijn groot en urgent. Zijn kennis van het politieke spel komt de oud-minister daarbij goed van pas. "Ik heb aan de andere kant gezien hoe beleid gemaakt wordt. Het is ongelofelijk complex."
Wat moet er straks in het nieuwe regeerakkoord worden afgesproken over bouw en infra? In aanloop naar de verkiezingen van 29 oktober wil Cobouw weten: wat zou u doen als u minister van Bouwen was? Arno Visser, voorzitter Bouwend Nederland trapt af: "Help bouwers met eenduidige regelgeving, dus kom met landelijke spelregels."
Harde keuzes over hoe de schaarse ruimte verdeeld moet worden, blijven vooralsnog uit. De onlangs gepubliceerde Ontwerpnota Ruimte biedt niet alle antwoorden, en bij de aanstaande verkiezingen domineert een sectorale focus op wonen. Daar is de bouw uiteindelijk niet bij gebaat.
Het thema woningbouw speelt in aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van eind oktober een grotere rol dan bij de vorige verkiezingen, in 2023. Zowel links als rechts probeert met nieuwe ideeën en grotere aandacht het onderwerp te claimen. Maar harde doelen stellen? Dat durven de meeste partijen niet aan.
Na vijf partijcongressen op 'Super Saturday' is de campagne voor de verkiezingen op 29 oktober echt begonnen. Wonen speelt daarin een prominente rol: voor veel kiezers én partijen hét onderwerp. Niet elk plan is even zinnig. Analyse van drie hete hangijzers met een bouwbril op.
De bouw treurt niet om de val van dit kabinet, denkt Bouwend Nederland-voorzitter Arno Visser. Nieuwe verkiezingen zijn juist een kans om dingen veel structureler te regelen.
Rondom de recente verkiezingen is me weer duidelijk geworden hoeveel meningen er zijn en hoe luid ze worden verkondigd. Ieder vanaf zijn eigen eilandje, roeptoeterend naar de overkant. Of in bouwtermen: in plaats van bruggen bouwen richting de ander, bouwen we muren waarachter we ons verschansen. Wat als meer mensen - columnisten niet uitgezonderd - hun mening wat vaker voor zich zouden houden?
Meer huizen, meer wegen. Nederland heeft gestemd, en koos rechts. Kan dit leiden tot het 'ideale' bouwkabinet of neemt het risico op vertraging toe?
