Van een onzer auteurs

Het selecteren van een architect is al jaren onderwerp van discussie. Architecten klagen over hoge transactiekosten, oneigenlijke criteria en onredelijke verwachtingen. Opdrachtgevers wijzen op de verplichte aanbestedingsregelgeving als oorzaak voor de problemen. Recent boog zelfs de Tweede Kamer zich over de kwestie en zijn vragen gesteld aan de minister. De vraag is of we op de juiste manier selecteren.

Het is een discussie die in de betonsector al lange tijd woedt: de schijnbare strijdigheid tussen circulaire economie en duurzaamheid of CO 2 -reductie.

Bij onenigheid over de oplevering kan de opdrachtgever van een aannemer in beginsel (en los van eventuele contractuele boetes) alleen nakoming van de aanneemovereenkomst vorderen. Als de aannemer in verzuim is, kan naast nakoming ook schadevergoeding worden gevorderd.

De provincie Noord-Brabant had in een bestek bepaald dat zij slechts bij hoge uitzondering het besluit zou nemen tot het niet gunnen van de opdracht. Dit is een bijzondere bepaling, omdat de hoofdregel is dat een aanbestedende dienst niet verplicht is een opdracht na aanbesteding te gunnen. Toch besloot de provincie de opdracht niet te gunnen en de aanbesteding in te trekken.

In mijn dagelijkse praktijk als strategisch inkoopadviseur van infra- en bouwprojecten bij de overheid gaat het meestal over inkoopprocedures. Veel projectleiders geven de voorkeur aan het makkelijkste inkoopproces. Het liefst worden opdrachten een-op-een gegund aan een ingenieursbureau of aannemer waarmee de projectleider een goede relatie heeft. Is dit wel de juiste strategie?

De CO 2 -prestatieladder vraagt bedrijven om ambitieuze doelstellingen voor de reductie van CO 2 te formuleren. Maar hoe meet je dat? In de praktijk blijkt het onmogelijk om bedrijven te vergelijken op basis van de CO 2-uitstoot per werknemer of op basis van omzet. Daarvoor verschillen bedrijven te veel.

Jan Willem van de Groep ziet het nog niet gebeuren dat oude huizen worden vervangen door energieneutrale woningen. De gemiddelde woning is 224.000 euro waard, stelt hij, dus sloop is een desinvestering. Volgens de grote roerganger van de Energiesprong zou het nog eens 135.000 euro kosten om de nieuwe energienotaloze woning te bouwen. Peter Fraanje (NVTB) scheidt fictie van feiten en ziet mogelijkheden voor synergie.

Donderdag 1 oktober vond de Nationale Staalbouwdag plaats. Een interessante dag met diverse boeiende sprekers. Hans van Pelt gaf aan dat herstel van de bouwmarkt zichtbaar wordt en dat er een transitie nodig is.

Binnen enkele dagen ben ik, hoewel van oorsprong katholiek, beland in een groep 'apostelen'. De open brief van Gerben van Dijk aan Job Dura (Cobouw van 26/28 september), met een citaat van mij, ontlokte een mooie reactie aan Jan Fokkema ( Cobouw 29 september).  Ik vraag mij af wie mij heeft uitgezonden en welk evangelie ik predik. Ik word niet graag in de kantelkerk gezet, haat namelijk dogma's, daar helpen we de bouw niet mee.

Een nieuwe tijd vraagt om nieuwe wetten en een andere, flexibeler invulling van het werkgever- en werknemerschap. Maar kan de overheid de snelheid van de veranderingen nog wel bijbenen? Jos Schouten van Aboma doet een dringende oproep aan 'Den Haag' om de controle op haar voorbeeldrol te verscherpen en in te grijpen als ambtenaren de regels aan hun laars lappen.