Lenny Vulperhorst

Opgewarmde prak. Dat mag je natuurlijk nooooooit zeggen. Bij veel van de bouworganisaties ben ik kind aan huis en sinds mijn laatste column merk ik dat mijn toegangspasje niet meer werkt.

De bouwlobby ligt onder vuur. Verdeeldheid zit de bouw in de weg. De houdbaarheidsdatum van Brinkman wordt ter discussie gesteld. En wie is Paul Oortwijn, vraagt een parlementariër zich af. Kommer en kwel die lobby. Bij PSV zouden ze er wel raad mee weten. Maar ligt het wel aan het ontbreken van die eenheid? Of

Vorige week zat ik opeens aan de borrel met de baas van het Zwitserse spoorbedrijf. Een van de grote projecten die daar op stapel staat hangt samen met de klimaatverandering. Alle Zwitserse station(netje)s, zelfs die van de meeste skiliften (die ook vaak weer van het spoor zijn!), geven volgens oud gebruik de hoogte aan. Die

In The Financial Timesstond een mooi artikel over de vraag welke huizen de tand des tijds doorstaan. Conclusie is dat culturele factoren bepalend zijn. In sommige landen bouwen ze huizen met een verwachte korte levensduur (Japan) en de huizen die hun levensduur in steden als Londen en Parijs overleven zijn vaak niet vanuit die gedachte

Eerder schreef ik over framen. De ervaring of waarneming wordt vertaald in een vertrouwd of dominant beeld. In de winter gaat alles mis met het spoor. Vorst of sneeuw zorgen voor grote problemen. Jaar in jaar uit (soms slaan we een jaar over als de winter uitblijft) wordt vastgesteld dat het vroeger beter ging en

Voeg een aantal kenmerken van de Nederlandse landsaard samen en je krijgt een merkwaardige cocktail. Wij Nederlanders houden van opgeruimd en aangeharkt (diep in ons hart zijn we allemaal mevrouw Helderder, een huisvrouw die wil dat alles blinkt). Nederlanders vinden dat afgebladerde en verwaarloosde gebouwen not done zijn (we houden ook steeds minder van rimpels).

Iedereen die wel eens goed naar de functie van beveiligingssensoren of -camera's heeft gekeken, weet dat er twee kritische factoren zijn om er op te vertrouwen dat het systeem deugt. Eén, op welke locatie zijn de grootste risico's? En twee, hoe en vanuit welk perspectief kan het mechanische oog zo worden ingesteld, dat alles wat

Hij deed het. Nietes, hij. En hij dan? Zodra er iets mis gaat, gaan we wijzen. De Raad van Commissarissen. Nietes, de bestuursvoorzitter. En de externe toezichthouder dan? Journalisten doen opgewonden ("anonieme bronnen zeggen dat …"; camera gericht op een of ander, 'zestienhoekig' gebouw). Waarop politici natuurlijk vragen "of het de minister bekend is dat.."

Januari is de maand van het kijken, had ik bedacht. Blauwe huizen, vangrails. Wat zien we niet meer, wat we toch zien? Vandaag realiseerde ik me dat de A44 een tijdlang een prettig donkere weg was. Als je van het verlichte Amsterdam de donkere provincie inreed, gaf dat de goede stemming. Licht is drukte. Donker

Sinds ik weer leer kijken, heb ik iets met geluidsschermen. Overal waar ik op een willekeurige A-zoveel om me heen kijk, zie ik ze. Je ziet ze alleen niet als er nog een (randje) natuur of landelijk gebied is.