Lenny Vulperhorst

In mijn dorp hebben we een middeleeuwse kerk en een vuurtoren. Dat zijn zo'n beetje de hoogste gebouwen met hun 40 en 22 meter.

Zodra je een standpunt inneemt over bouwfraude, beginnen ontkenners aan je kop te zeuren. Dat een aannemer van zijn bed wordt gelicht, daar schijnt iedereen nog tegen te kunnen. Dat geldt ook voor ambtenaren uit gemeenten onder de rivier. En als het corporatiedirecteuren betreft, dan overheerst medelijden (het zijn toch ook wel een stel sukkels).

In mijn Van Dale komt het woord 'bouwfraude' nog niet voor. Ik ben er echter van overtuigd dat dit in de volgende editie het geval zal zijn. Dat woord krijgen we namelijk niet meer gewist, ben ik bang. Het aan elkaar schrijven van een sector en het woord fraude is niet gering. Probeer het maar

De eerste keer dat ik het woord 'gremia' voorbij hoorde komen, wist ik niet waar het over ging. Nou ja, ik kom uit een dorp en mijn vader is na de lagere school gaan werken, dus thuis hadden we het daar niet over. Tot zover niets aan de hand. Misschien was dit wel het laatste

Er zijn woorden die ik liefst zo veel mogelijk mijd. En dat valt niet mee. Want juist in mijn vak, dat van 'management consultant', gebruiken we veel te vaak grote woorden met weinig betekenis. Dat het niet meevalt om die woorden te (ver)mijden, komt ook door u. Dat taaltje van mijn beroepsgroep gaat er bij

Als buitenbeentje word je nog wel eens uitgenodigd om voor onvoorspelbaarheid te zorgen. Meestal is zo'n dwars idee recht evenredig met de saaiheid van het gezelschap, dus dat is een makkie. Maar vorige week was ik met stomheid geslagen. Stel u voor: een chique plek. Erg goed eten. Veel donkerblauwe auto's met chauffeur. Iedereen die

Sinds 2008 zijn er nog weinig economen die ik serieus neem. Vooral de modelmatigen werken op mijn lachspieren. Hun redeneringen en daarbij horende sommen geloof ik gewoon niet meer. Sommige economen blijf ik echter graag horen en lezen, maar toen Sweder van Wijnbergen ook al meldde de euforie op de beurzen van 14 september niet

De socioloog Anthony Giddens heeft een paradox vernoemd naar zichzelf: we weten het, maar omdat we het niet dagelijks aan de lijve ervaren, doen we niets. Dit geldt voor veel belangrijke maatschappelijke en economische kwesties. Een actueel voorbeeld: overbevissing. De statistieken liegen niet. De netten worden steeds leger. En Katwijkse vissers jagen als in Moby

Hoogleraren Ewald van Engelen, Steven Brakman en Arjen van Witteloostuijn hebben in NRC Handelsblad van 24 juni een boodschap geformuleerd die de vastgoedsector deze zomer slapeloze nachten zou moeten bezorgen. Alleen Amsterdam, Groningen en Maastricht lijken sterk genoeg om vitale steden te blijven. Daar zijn studenten, een aantrekkelijk winkelgebied en interessante culturele voorzieningen. Bovendien wordt

Waarde toevoegen, daar draait het om in de economie. Opmerkelijk is dat het land in Europa dat nog zo veel dingen maakt het zo goed doet: onze oosterburen. Bottom line gaat het dus nog altijd om maken. Daar is kennis voor nodig, maar we lijken toch de denkfout in het vorige decennium te hebben gemaakt