Lenny Vulperhorst

Een aantal gezichtsbepalende corporatiedirecteuren heeft de laatste tijd plaatsgemaakt of staat op het punt plaats te maken. Om nog maar te zwijgen van een aantal dat het veld moest ruimen.

Johan Remkes nodigt mij uit voor een "opwindend programma". "Een soort TEDx-achtig spektakel". "Een inspirerende avond". Dat doet hij namens het Forum voor Stedelijke Vernieuwing. Om de lezer nog extra te prikkelen staat er dat "het jubilerende Forum SV op zoek is naar vernieuwende ideeën".

Alleen de foto al. Grijze heer met kenmerkend kapsel. Vrijetijdskleding (geel met blauw). Witte zonnebril. Corona sigaar. Iedereen zal direct denken: die heeft verstand van vastgoed.

Van in het donker rijden wordt een automobilist slaperig. Zodra het donker om ons heen wordt, slaat Klaas Vaak toe. Hij strooit wat korreltjes slaapzand in je ogen, je wrijft en je sluit je ogen.

"Let op, hè. Kom met een toekomstperspectief. Doe dat met veel elan. Geef leuke en inspirerende voorbeelden. Je krijgt maar één kans om je als nieuwe voorzitter in Het Financieele Dagblad te positioneren".

"Ja, maar je zou toch gewoon met Oost-Europeanen kunnen gaan werken?" Die suggestie werd de afgelopen maand door twee gemeentelijke opdrachtgevers aan een eigenaar van een stratenmakersbedrijf gedaan.

Dat Barbertje moet hangen bij een parlementaire enquête, is logisch. Geen enquête zonder politiek slachtoffer. Maar ook aan de kant van de sector of de instantie die onderzocht wordt, moet er bloed aan de paal.

In Quebec onderzoekt het parlement de relatie tussen kartelvorming in de bouw, illegale partijfinanciering (en corruptie) en de Italiaanse maffia. Ja, u leest het goed.

De parlementaire enquêtecommissie woningcorporaties loopt zich warm. Er worden extern onderzoekers geworven die tijdelijk in dienst treden bij de Kamer en een bureau gezocht dat een uitgebreid literatuuronderzoek gaat doen.

Politici en lobbyisten maken een denkfout. De bouw wordt niet gestimuleerd door rijksbeleid, maar door lokaal beleid. De lobbyisten wedden op de verkeerde paarden (de politici in Den Haag). Ministers en Tweede Kamerleden hebben er tegelijkertijd geen belang bij te zeggen dat zij eigenlijk de 'verkeerde paarden' zijn. Deze denkfout ligt ook ten grondslag aan