Harm Valk

Er groeit draagvlak voor de energietransitie. Versnellen moeten we; gas geven! Maar dan zonder gas. Die kant lijkt het op te gaan. Misschien iets te kort door de bocht?

Het is nog lang geen kerst, maar toch wil ik het al hebben over het slachten van ons inmiddels geliefde konijn. Het klimaatkonijn wel te verstaan, dat Ed Nijpels uit de hoge hoed van de formateur zag komen (dank voor de metafoor). Slachten dus, maar hoe? Het lukt alleen als we het samen doen en over de grenzen van ons eigen vakgebiedje heen kijken.

Energie als kernthema voor de formatie. Dat zou mooi zijn. Onder deskundigen zijn we er wel uit: de energietransitie is broodnodig/onafwendbaar/al begonnen/nog nauwelijks op stoom (streep door waar u het niet mee eens bent).

Het gonst over aardgasloos. De deskundigen zijn het er over eens dat de energietransitie onafwendbaar is. De verkenningen van concrete oplossingen krijgen het predicaat 'deltaplan' mee om de omvang en impact aan te duiden.

Heb ik met deze kop uw aandacht getrokken? Mooi. Al wordt dat over het algemeen niet zo gewaardeerd: aandacht trekken. Doe maar gewoon, ... u kent het. Maar bijna iedereen vindt het prettig om aandacht te krijgen, dat dan weer wel.

Het afgelopen jaar heb ik onze sector intensief vanuit een ander perspectief mogen ervaren: als consument. En dat viel niet mee. Daarmee is het wel een leerzame ervaring geworden. Mijn voorlopige conclusie: de bouw snapt niets van de consument.

Baggerwerk is in mijn idioom synoniem aan broddelwerk. Hoe onterecht als ik de Cobouw50 bekijk. Want van alle daarin opgenomen bedrijven is het baggeraar Boskalis die als enige in staat is gebleken een positieve nettomarge van twee cijfers te realiseren over de beschouwde periode van drie jaar. Goed baggerwerk is dus profijtelijk gebleken.

Discussies over verduurzamen van de gebouwde omgeving gaan meestal over techniek. Over nieuwe opwekkers met een beter rendement, slimmere regelingen, geïntegreerde oplossingen. U kent het wel. En toch maken we geen meters, zeker niet in de bestaande voorraad.

Nee, dit is geen bespreking van die stoffige hit van de Walker Brothers (wel leuk om je voor te stellen dat heel bouwend Nederland dat nummer het komende kwartier in zijn hoofd heeft), maar een serieus pleidooi om anders om te gaan met de renovatie-opgave in de bestaande woningvoorraad.

Het lijkt wel of 'norm' een vies woord aan het worden is. Jan Willem van de Groep pleit in een recente Cobouw-column onder meer voor prestatiegerichte eisen in plaats van genormeerde oplossingen en wil stoppen met rekenmethoden. Ik snap wat hij bedoelt en ben het met de bedoeling eens: als bouwers moeten we aanspreekbaar zijn op de geleverde kwaliteit. Die kwaliteit moeten we garanderen en we moeten er voor aansprakelijk zijn.