Opinie

Met veel ambitie én veel ophef is gestart met het snoeien in een woud van wet- en regelgeving voor de ontwikkeling en bouw van nieuwe woningen. Dit alles onder de noemer van het z.g. programma 'Schrappen Tegenstrijdige en Overbodige Eisen' (STOER). 

Warm hè, zeker in de stad. We kennen het effect allemaal wel. En in deze tijd van het jaar is het ook vaak in het nieuws: het 'stedelijk hitte-eiland effect' of voor onze internationale lezers 'urban heat island'.

We zijn weer demissionair. Voorlopig worden er weer even geen knopen doorgehakt. Ook niet op dossiers die voor woningbouw belangrijk zijn, zoals stikstof, huurprijzen of stoere regelreductie.

We klagen steen en been over woningnood, terwijl oplossingen liggen te wachten op durf en daadkracht. Hier zijn vijf controversiële routes die niet enkel beleidsnota's vullen, maar ook daadwerkelijk woningen realiseren.

De Van Brienenoordbrug piept en kraakt. Niet alleen onder het gewicht van 235.000 voertuigen per dag, maar ook onder druk van een eerder stopgezette aanbesteding.. De kostenraming van Rijkswaterstaat bleek te laag, terwijl de enige inschrijver, vanuit voorzichtigheid en realisme, forse risico-opslagen rekende. Gevolg: een hoge prijs, geen gunning, veel frustratie en verloren tijd.

Hergebruik van bestaand vastgoed staat flink in de belangstelling. Toch krijgt nieuwbouw vaak de voorkeur. Daar zijn allerlei redenen voor, stuk voor stuk begrijpelijk. Maar dit kan en moet anders. We moeten zuiniger omspringen met onze waardevolle gebouwenvoorraad. Het is de enige manier om de klimaatdoelen te halen.

Commissie Von der Leyen II presenteerde afgelopen week maatregelen waarmee ze de regeldruk voor werkgevers in de Europese Unie (EU) wil verlagen. Deze plannen die onderdeel zijn van de Interne marktstrategie (1) zijn leuk nieuws voor de ondernemers, maar een regelrechte aanval op de bescherming van werkenden. Vooral de gevolgen voor de bouwsector en de bescherming van arbeidsmigranten en flexwerkers zijn groot.

'Misschien zijn we. Juist nu we. Van alles. Van alles vinden. Pas echt iets verloren'. Met dit gedicht van Merel Morre begin ik mijn twintigste en laatste column voor Cobouw. Want de meningen buitelen over elkaar heen. Vaak niet gefundeerd of constructief, niet zelden onaardig of ronduit kwetsend. Zijn we echt iets verloren?

Als je veel nieuwbouw bekijkt, dan lijken transparantie en lichttoetreding leidend. Veel glas, liefst van vloer tot plafond. Ook bij de nominaties van het BNA Gebouw van het jaar zie ik het weer.

Dat het kabinetsbesluit om de huren in de sociale sector te bevriezen veel losmaakt, is begrijpelijk. Voor woningcorporaties betekent dit immers een forse beperking van hun financiële armslag.