Met de ziel onder de arm liep Paul de Vries, operationeel directeur van de Groninger Marne mosterdfabriek, tussen de fine fleur van de Nederlandse energiewereld. Op het energiecongres Opslag & Distributie in het theater van Nieuwegein vertolkte hij de rol van wanhopige ondernemer.
Het is een bekend en regelmatig terugkerend geluid in onze sector: "Er zijn zoveel organisaties in de bouw. Kan dat niet wat minder? Kunnen ze niet beter samen?"
Elke ochtend loop ik naar de boom in mijn tuin. Hij staat erbij alsof hij het heeft opgegeven: dor, verkleurd, verdroogd. Het voelt goed om iets te doen. Drinkwater geven aan een boom, het is geruststellend en absurd tegelijk. Geruststellend, omdat je tenminste íéts doet. Absurd, omdat drinkwater rap schaarser wordt. Ergens weet je: met alleen goede bedoelingen lopen elders dingen in de soep.
De nieuwste trend in bouwland heet 'netbewust bouwen'. Het klinkt als een revolutionaire aanpak: gebouwen die energie opwekken, verbruiken, en netcongestie verminderen. Maar laten we eerlijk zijn: we dreigen weer in dezelfde val te trappen van rigide maatregelenlijstjes en holle beleidsretoriek, terwijl de echte oplossingen al lang voor het oprapen liggen.
Eerlijk gezegd dacht ik even dat het een misplaatste grap was. Een vergissing, per ongeluk op mijn bureau beland. Maar nee, de nieuwe cao Bouw & Infra is bittere ernst. En bitter is het zeker.
De instorting van de Wilhelminatoren in Valkenburg is schokkend, maar gelukkig zonder slachtoffers gebleven. Beetje bij beetje wordt duidelijk wat hier heeft kunnen misgaan.
Was u erbij in de jaren '80? De jaren van doemdenken, nihilisme en krakersrellen? Het verwondert me niets dat ik daar juist nu nog wel eens aan moet terugdenken.
De discussie over woningbouw gaat momenteel vooral over tempo, industrialisatie en kostenbesparing. Het moet sneller, beter, efficiënter én vooral goedkoper. Maar de kernvraag wordt nauwelijks gesteld: van wie is de grond eigenlijk? Zonder een goed grondbeleid blijven we rommelen in de marge.
Bouwend Nederland heeft recent veel aandacht getrokken met de bewering dat 'maar liefst 244.000 woningen' die tot 2030 zijn gepland 'door het uitblijven van een oplossing voor het stikstofprobleem geen vergunning kunnen krijgen.' Het is helaas niet duidelijk hoe deze conclusie is bereikt.
Deze column zou aanvankelijk gaan over water. Over de Kaderrichtlijn Water, waardoor straks geen schep meer de grond in kan. Over het Actieprogramma Beschikbaarheid Drinkwaterbronnen, die drinkwater bij nieuwbouw moet garanderen. Over de Beleidslijn grote rivieren, die buitendijks bouwen aan banden legt.
