‘Ooh, gaat dat zó’. Dat is wat Vis dacht toen ze net begon in de bouwwereld. Haar studie Civiele Techniek was haar zo goed bevallen dat ze vol energie de bouw in stapte. Maar de praktijk bleek toch even anders te zijn.

“Ik verbaasde me enorm hoe er met elkaar omgegaan werd in de sector”, verklaart ze. “Toen ik bij Ballast Nedam werkte werd de opdrachtgever soms als de vijand gezien. Zelf dacht ook ik: Wat een stumperds, kunnen ze dat niet eens zelf. Als ik de uitvraag een keer goed doorlas haalde ik er zo tien fouten uit. Waar waren ze dan al die maanden mee bezig geweest? Dat begreep ik pas toen ik later bij Rijkswaterstaat werkte. Bij Rijkswaterstaat was er juist vaak onbegrip over aannemers. Ik vond dat dat anders moest.”

In gesprek met verschillende bloedgroepen

Toen ze de kans kreeg om Baanbrekers in de bouw te doen, heeft ze die daarom met beide handen gegrepen. “Mijn intentie was vooral steun halen bij anderen. Ik hoopte er mensen tegen te komen die ook zagen dat er echt iets moest gebeuren.”

En dat werkte. Bij het leertraject kwam ze aan tafel met mensen uit verschillende ‘bloedgroepen’. Er waren aannemers, adviseurs en opdrachtgevers. “Veel mensen die beginnen te werken in een bloedgroep, bijvoorbeeld in de aannemerij, blijven daar dan ook vaak hun hele leven werken. Ze leren dus niets van hoe het werkt in een andere sector. Er is dus veel onbegrip tussen deze bloedgroepen. Bij Baanbrekers zitten deze groepen aan tafel en gaan ze met elkaar in gesprek. Dat is heel leerzaam. Je komt tot inzichten hoe verschillende groepen over elkaar denken, maar ook waar een groep tegen aanloopt.”

Innovatieve aanbesteding gebaseerd op expertise

Tijdens Baanbrekers deed Vis zoveel inspiratie op dat ze een nieuwe manier van aanbesteden bedacht: een op basis van overwegend kwaliteit. “In die tijd bestond aanbesteden waarbij best value procurement werd toegepast nog helemaal niet in Nederland. Als opdrachtgever zeiden wij tegen de markt: jullie zijn de experts, laten jullie maar zien waarom je de beste bent. Deze best value aanpak, waarbij samenwerking gebaseerd is op elkaars expertise heeft toen een enorme boost gekregen.”

Het was volgens Vis de eerste stap naar een betere dialoog en samenwerking in de bouw. “De afgelopen tien jaar is dat echt beter geworden. In aanbestedingen en projecten wordt er meer de dialoog opgezocht, het gaat professioneler. De andere bloedgroep wordt minder als vijand en meer als expert gezien.”

‘Nog steeds te weinig bedrijven die echt van de klant houden’

Maar de samenwerking in de bouw is volgens Vis nog lang niet wat het moet zijn. De sector leert te langzaam, stelt ze. “Er zijn nog weinig bedrijven die écht van de klant houden. Er is nog steeds een cultuurverandering nodig. Het ligt nog te vaak aan de ander, maar je moet het probleem soms ook bij jezelf zoeken. Want dan kun je er zelf wat aan doen.”

In haar functie als innovatiedirecteur bij Royal HaskoningDHV is dat een van de adviezen die ze geregeld geeft. “Bij technologische vernieuwingen denken we nog teveel aan de techniek. Maar je moet ook denken wat is de waarde voor de klant”, verklaart ze. Vis vindt het fantastisch dat ze bij deze baan als sleutel fungeert tussen verschillende partijen in de bouw. “Alle bloedgroepen waar ik heb gewerkt zijn in deze functie mooi bij elkaar gekomen.”

Ter ere van het tienjarig bestaan heeft Cobouw een aantal Baanbrekers gesproken. Deze week leest u elke dag een interview met een Baanbreker in hart en nieren.

CV Carlita Vis
Carlita Vis is niet een van die mensen die hun hele leven in de eigen ‘bloedgroep’ blijft werken. Vis startte haar loopbaan eerst vijf jaar bij Ballast Nedam, ging daarna aan de slag bij adviesbureau Andersson Elffers Felix en kwam weer later terecht bij Rijkswaterstaat. Aan de opdrachtgeverskant werkte ze tien jaar. Daarna ging ze voor korte tijd aan de slag bij Mobilis (TBI) en uiteindelijk kwam ze terecht bij Royal Haskoning DHV. Daar werkt ze nu nog steeds als innovatiedirecteur.