Joost Fijneman

Veel protest was er. Toen destijds het clusterverbod een plek kreeg in de Aanbestedingswet. De wetgever had zich te veel laten leiden door de MKB-lobby. En bemoeide zich met zaken waar ze niet over ging. Het was immers aan de inkoper om de samenstelling van de opdracht te bepalen. Daar moest de wetgever zich verre van houden.

In de jeugdzorg zijn de laatste jaren nogal wat verantwoordelijkheden verschoven. Gemeentes zetten bij hun inkoop daarom plafondbedragen. Daarbinnen moet de opdracht afgerond worden. Kwestie van risicospreiding dus.

Zo lang is het niet geleden. Dat opdrachten in Bouw en Infra vanaf een paar ton openbaar de markt op gingen. Met alle ellende van dien.

Even een casus die deze week twee keer voorbij kwam. Twee maal een onderhandse aanbesteding. En twee maal een hoop wijzigingen in de inlichtingen. Waarbij niet alle wijzigingen waren doorgevoerd in de inschrijfstaat. En dan ligt het gevaar van een incomplete inschrijving op de loer...

De Actieagenda Beter Aanbesteden telt 23 acties. Grote en kleine acties. Die moeten leiden tot een betere aanbestedingspraktijk. Heel aardig allemaal: weer een rapportje met goede bedoelingen. Maar deze keer is het meer dan dat! Het rapport stopt namelijk niet bij een set mooie aanbevelingen. We hebben het hier over concrete acties. En bij elke actie zijn verantwoordelijke partijen aangewezen.

Gisteren hoorde ik het weer. In een zaaltje met aannemers. De vraag was: 'Wie werkt er graag voor gemeentes?'. Het bleef stil. Een infrabedrijf werd eruit gepikt. 'Ik werk liever voor mezelf…', zo luidde de verzuchting. De rest van de aannemers - veel B&U - keek meewarig toe. In hun sector blijf je weg bij de overheid als je de kans hebt.

Oké, uitgangspunt is dat je er helemaal niet aan moet beginnen. Aan een rechtszaak bij een aanbesteding. Zeker als je het ziet als een procedure voor partijen om tot elkaar te komen. Als opmaat naar een samenwerking. Maar toch… Ongeveer 1 procent van de aanbestedingen met enige omvang mondt uit in een procedure. Daarin voelt een inschrijver zich gepiepeld. Meestal omdat de aanbesteder zijn eigen spelregels niet heeft nageleefd. Of omdat de scheidsrechter partijdig was. In de beleving van de inschrijver dan.

Drie jaar geleden begonnen we. Met een brede werkgroep van experts gingen we nadenken over de UAV-GC 2015. In maart de eerste bijeenkomst. En een jaar later waren de knelpunten boven tafel. En oplossingen ook. Door opdrachtgevers, opdrachtnemers en adviseurs gezamenlijk. Net niet meer in 2015, maar toch.

Neem nou melk. Iedereen heeft het in huis en we drinken het al jaren. Want het is goed voor elk! Ontwikkelt zo'n basisproduct nou een beetje? Is de melk van nu nou echt anders dan die van 15 jaar geleden? Nou… nee. Goed, aan de productiekant is flink geïnnoveerd. En als consumenten hebben we vooral handigere pakken gekregen. Met schroefdop. Scheelt een hoop geknoei. Maar eenmaal in het glas - daar waar het uiteindelijk het uiteindelijk echt om gaat - is het nog steeds dezelfde melk. En dat is logisch, want dat is waar de klant ook om vraagt.

Op het fietsje de binnenstad in. Op weg naar de opening van de Masterclass Bouwrecht. Een programma van Universiteit Utrecht. Om samen met een aantal partners de instroom in het Bouwrechtelijke vak te bevorderen.