Jessica van der Burg

Het aanbesteden is een interessant gebied. Regels, organisaties, mensen en te maken matches bepalen het speelveld. Wat mij betreft ligt nog te vaak de focus op het juridische kader, op de procedures en te weinig op de beste match in de markt.

Iedere zomervakantie zie ik het opnieuw gebeuren: een kleine stortvloed aan aanbestedingen die binnen een sector of zelfs vanuit één specifieke organisatie naar buiten komt. Vanuit de ogen van een inkoper is het natuurlijk ook verdraaid efficiënt: vlak voor de vakantie een aanbesteding uitzetten die je dan meteen na terugkomst weer op kunt pakken.

Iedereen heeft een hekel aan aanbestedingen. Ok, er zijn wat uitzonderingen hier en daar, maar de meeste bedrijven en mensen zien het inschrijven op aanbestedingen als een noodzakelijk kwaad. "Niet meedoen is ook een optie", is denk ik de meest gelezen column van mijn hand. Tegelijkertijd is het aanbesteden er nu eenmaal. Sterker nog, het is voor veel bedrijven in de bouwsector de enige of belangrijkste manier om opdrachten binnen te halen. En toch die weerzin.

Wie met enige regelmaat inschrijft op aanbestedingen weet dat er veel werk mee gemoeid is. En niet iedere organisatie heeft of neemt de luxe van een eigen tenderafdeling. Dat betekent dat degenen die meewerken aan de inschrijving ook dagelijkse andere werkzaamheden moeten uitvoeren. De werkdruk kan daarmee goed oplopen.

Zo, 2016 is vers achter de rug. Tijd voor aangescherpte ambities op basis van de lessen en resultaten van verleden jaar. Zijn aanbestedingen nog steeds interessant en zo ja waar gaan jullie de ambitielat leggen?

Gezegdes zijn mooie dingen, en niet alleen omdat ze jeu geven aan onze communicatie. Meer omdat je onmiddellijk weet waar het over gaat, vooropgesteld dat je het bewuste gezegde kent. Zo is er het Engelstalige gezegde "The proof of the pudding is in the eating." Oftewel: je kunt alleen de kwaliteit van iets beoordelen nadat je het hebt gebruikt.

YES! De aanbesteding is binnen, jullie hebben gewonnen! Feest natuurlijk, want daar het draaide allemaal om: het binnenhalen van de opdracht.

Goede resultaten vergen aandacht, focus en opgestroopte mouwen. En wanneer je niet alle kennis in huis hebt, dan huur je die gewoon in als ondersteuning. Je wilt tenslotte je doel bereiken. Dat geldt voor inschrijvers, maar ook voor aanbestedende diensten.

In een kroeg zijn twee figuren verwikkeld in een potje armworstelen. Beide partijen houden vol overtuiging vol, schuiven voor de vorm wat met de handen en komen ondertussen geen steek dichter bij een overwinning. Zie daar de overheid en het bedrijfsleven als het gaat om aanbestedingen. Zo lang ze niet beseffen dat ze voor hetzelfde strijden, komt er geen overwinning.

Er zijn nog markten waar er niet echt onderscheid is tussen de verschillende partijen. Vaak zijn dat markten waar prijs leidend is of was. De noodzaak was er gewoonweg niet om moeite te stoppen in andere dingen dan een onderscheidende prijs.