Ingeborg van den Ban

Met achttien columns op de teller is dit alweer voorlopig de laatste. Het voelt toch een beetje als afscheid, dus neem ik ook gewoon maar even afscheid!

En dan bedoel ik niet de beoordeling die je krijgt op je EMVI-stukken. Ik heb het over het veranderen van een 8-urige werkdag naar een 6-urige, mét behoud van salaris (belangrijk gegeven). In Zweden is een pilot gedraaid met positief resultaat, waardoor ze nu geheel zijn overgestapt naar dit principe.

Mannen zorgen voor brood op de plank, de vrouwen zorgen voor de kinderen. Een ouderwetse gedachte, want wij vrouwen zijn behoorlijk geëmancipeerd. In de bouwwereld zie je daar echter relatief weinig van terug. Vanaf de eeuwwisseling zagen we een stijgende lijn, maar de afgelopen vier jaar is het aantal vrouwen in de bouw niet toegenomen. Slechts acht procent van alle werknemers is vrouw en vaak werken deze vrouwen op stafafdelingen. Het verbaast me eigenlijk al niet eens meer als ik te horen krijg:  "Was jij nou die dame van HR? Uhum… Oké…"

Welke functie je ook hebt, bij welk bedrijf je ook werkt, overal moet je met mensen samenwerken. Samenwerken kun je alleen door naar elkaar te luisteren en vertrouwen in elkaar te hebben. Vertrouw op de expertise van die ander, durf ervan uit te gaan dat het juiste wordt gedaan. Dit geldt voor de samenwerking met collega's, tussen opdrachtgever en opdrachtnemer en tussen consortiumpartners. Een simpel en eeuwenoud principe. Niets nieuws dus.

Inderdaad, tsjakkaaaa is wel een beetje overdreven. Maar laten we dit jaar maar eens beginnen met een positieve insteek. We zijn de psychologische grens weer voorbij, 2015 is afgerond.

Laten we het eens van een andere kant bekijken. Het? Het aanbesteden, bedoel ik. De focus ligt altijd op het binnenhalen van die opdracht. Ik weet zelf ook hoe dat gaat, soms moet alles daarvoor wijken. Zelfs jijzelf! We zijn immers gefocust op die deadline, de tijd dringt en er moeten nog honderd dingen de revue passeren voordat je kunt indienen.

Weet je, eigenlijk is het best raar wat er de afgelopen jaren is gebeurd. Er is namelijk bijna niets gebeurd! We hebben een economische crisis doorgemaakt in ons kikkerland en inmiddels zie je her en der verbetering. Maar als ik naar de bouw kijk, dan zie ik nog maar weinig veranderingen! Want wat is er nu precies veranderd ten opzichte van drie of vier jaar geleden?

Vorige week las ik in een artikel in Cobouw de stelling dat er standaard een vergoeding moet worden gegeven wanneer je meedoet aan een tender.

Wees niet bang, ik zal geen preek houden over wat duurzaamheid is en wat we allemaal niet goed doen. Een kleine kritische noot kan ik echter niet nalaten te plaatsen!

De meteorologische zomer is weer voorbij, de vakantie zit er op, dus er mag weer gewerkt worden. Tender
teams starten weer op, telefoons staan roodgloeiend en de inbox stroomt vol. En het is (helaas) bewezen: na gemiddeld één werkdag ben je je vakantie alweer bijna vergeten.