Fred Schoorl

Vorige week opende de Biënnale di Architettura in Venetie. Dit jaar is het thema 'freespace'. Een positief statement, dat zeker.

The sky is the limit. Dat wisten ze al in de Gotiek. Toen was het licht en de hoogte een manier om dichter bij God te komen. Pro Deo. Nu zoeken we andere idealen: de compacte stad, de moderne stad of gewoon welvaart uitstralen. The Big Apple als ideaal, met de bekende hoogbouwlandschappen van Dubai tot in China. En in die wereldwijde strijd om het hogere blaast Nederland een bescheiden partijtje mee.

Vroeger deed je dat. Als kind. Van een oude schoenendoos maakte je een 'kijkdoosie'. Aan de binnenkant of op de bodem plakte en kleurde je van alles, deksel erop, gaten erin en genieten maar. Een wondere wereld opende zich voor de vriendjes en vriendinnetjes, ooms en tantes. Ik herinner me een stad, een bos en iets met allemaal beesten. Nu doen we dat op een computer. Het fenomeen van de kijkdoos is achterhaald.

Denken we in de bouw te gemakkelijk over geluk? U kent vast dat liedje en Tv-programma dat 'toen was geluk nog heel gewoon' heette. Maar zo gewoon is geluk niet.

Op YouTube staat een prachtig filmpje genaamd 'The Smell of the Place'. Het komt er kort en goed op neer dat veel organisaties zelf de verstikking veroorzaken door de context die zij rond hun mensen organiseren.