Ventenac nu in drie kleuren Gedeeltelijke afstandsbesturing uit Nederland
Voorspellingen over de kwaliteit van een wijnjaar blijken pas een half jaar na de oogst goed mogelijk, alle spectaculair verbeterde technologie ten spijt. Computers regeren tegenwoordig ons bestaan, ook de wijnmakerij, maar een enigszins gefundeerd inzicht over wat ons uit een bepaald land of gebied te wachten staat blijkt aan uit de meest geavanceerde apparatuur niet te ontworstelen. Neem nu 1993 en laten we ons beperken tot Frankrijk. Tot en met augustus waren de vooruitzichten veelbelovend, in september en oktober viel in de meeste gebieden die hoop letterlijk in het water 'hier en daar viel in een maand meer regen dan anders in een jaar' en werd ceremoniele rouw aangenomen. Vervolgens kwamen er berichten van uitzonderingen: ten oosten van de lijn' of die druif die vroeg geoogst kon worden' dan wel ondanks alles', zo vaak, dat het jaar 1993 in Frankrijk nu gemiddeld tot goed genoemd kan worden en in ieder geval veel beter dan 1992. Ook deze recolte kent uitschie- ters naar boven en naar beneden. Een voorbeeld van de eerste is de situatie in het uiterste zuiden van Frankrijk, waar de kwaliteit van de oogst vrijwel zeker de beste is van alle wijnstreken. ''Een groot jaar'', zegt de Maastrichtse wijnkoper Erik Sauter in een boeiend betoog over het door hem geomporteerde en voor een deel zelfs geregis- seerde oeuvre (Chateau Ventenac) van de getalenteerde Alain Maurel. Chateau Ventenac uit het gebiedje CabardAs is een VDQS (vin delimite de qualite superieure, de steeds minder gebruikte klassering tussen AC en vin de pays' in). Die wordt gemaakt van 78 procent Cabernet Sauvignon en 22 procent Merlot, ongeveer de cepage die in de Medoc gebruikelijk is. De gemiddelde leeftijd van de stokken is vijftien jaar; de grond is sterk kleihoudend met stenen, grind en een kalkhou- dende onderbodem. Sauter, onder de indruk van Maurels moderne aanpak en outillage, begon zeven jaar geleden met de import van de roden en wat later met de voornamelijk van de Grenache gemaakte Ventenac in Nederland. Ondanks de grote bijval die de rode o.m. op blindproeverijen en concoursen ten deel viel, kon de prijs in de hand gehouden worden (in ons land nog steeds onder de tien gulden) en werd op aandringen van Sauter zelfs de uitmonstering verbeterd door botteling in zware fles met een voorname, lange kurk. De stijgende kwaliteitslijn, onderbroken door de als zwakkere jaren te beschouwen 1991 en 1992, lijkt in 1993 weer vervolgd.