De euforie is aan het begin van de crisis nog groot bij het van oorsprong Heerhugowaardse aannemersbedrijf. De omzet in 2009 is vergeleken met 2005 verdubbeld. De renovatie- en onderhoudsspecialist groeit tot een omzet van 151 miljoen euro. Er wordt 3,7 miljoen euro winst gemaakt, een nette marge van 2,5 procent. Directeur M. Hanenbergh, die al sinds 1997 aan het roer staat, is “zeer tevreden” schrijft hij in het jaarverslag. Wel rommelt het in Amsterdam, Lelystad en Den Haag. De verliesgevende projecten aldaar zijn echter nog goed op te vangen door de rest van de groep.

Het jaar erna valt de omzet met maar liefst 60 miljoen euro terug. “Uitgestelde en te laat gestarte nieuwe projecten”, verklaart Hanenbergh. Toch is het bedrijf “niet ontevreden”. De vestigingen in Amste rdam, Lelystad en Den Haag blijven echter slecht presteren. Enkele “organisatorische wijzigingen” worden doorgevoerd.

Als in 2011 rode cijfers worden geschreven moet het mes er echt in. De algemene kosten, die een tijd lang op zo’n 9 procent liggen, moeten fors omlaag.

Hanenbergh, die halverwege de jaren negentig het netwerk van vestigingen nog had opgezet, maakt eind 2011 plaats voor een nieuwe man: Frank Auer, voormalige topman van beddenfabrikant Auping, van huis uit accountant. Hij moet het bedrijf “klaarmaken voor de toekomst”, zo luidt de opdracht.

Van de ruim vierhonderd werknemers in het begin van de crisis gaan er begin 2012 35 gedwongen uit. De zwakke broeders onder de vestigingen worden ondergebracht bij de collegavestigingen in de buurt. Vestiging Lelystad gaat naar Utrecht, Den Haag naar Rotterdam en Roosendaal naar Tilburg. Ook wordt gezamenlijke inkoop nagestreefd. Van de oorspronkelijke elf vestigingen blijven er zeven over.

Auer constateert al gauw dat er steeds minder te verdienen valt op het klein onderhoud en de onderhoudscontracten. “2011 was het derde opeenvolgende jaar waarin (vaste) opdrachtgevers geen of bijna gee n indexatie op de te hanteren tarieven hebben toegestaan”, schrijft hij begin 2012 in het jaarverslag over 2011. Het rendement komt daardoor steeds verder onder druk te staan. Ook het groot onderhoud komt steeds minder van de grond. “Vastgoedbeheerders, woningcorporaties en andere opdrachtgevers zijn voorzichtiger met het in de markt zetten van groot onderhoud.”

Terwijl de markt verslechtert en vers chrompelt, begint de concurrentie te klemmen. Te veel bedrijven moeten een steeds kleinere taart verdelen. De prijzen gaan hard omlaag, de marges van De Combi ook. Eigenaar Hooge Raedt, het investeringsbedrijf van Ruud Bakhuizen, pompt in 2013 nog 3,5 miljoen euro in De Combi. De aannemer kan weer even verder, maar solliciteert in een interview in Cobouw weinig verdekt naar een opkoper. Die komt er niet. In 2013 wordt volgens de woordvoerder een verlies geleden van 5 miljoen euro. De laatste drie jaar staat de teller op min 12 miljoen euro. De omzet is vergeleken met topjaar 2009 bijna gehalveerd. Het personeelsbestand is uitgedund tot onder de 250.

De liquiditeitsproblemen blijven ondanks de ingrepen levensgroot. Begin dit jaar wordt het faillissement onvermijdelijk. Zelfs een forse kapitaalinjectie is waarschijnlijk niet genoeg om het bedrijf te redden. Er zit geen vet meer op de botten. Hooge Raedt trekt zich terug. Doorgaan zou gokken worden. Op 12 maart wordt het faillissement aangevraagd voor de holding. Dat doet investeerder van het eerste uur Ruud Bakhuizen “zeer”.

Op 18 maart wordt het bankroet uitgesproken. Tientallen opkopers meldden zich voor de vestigingen waarvoor nu ook een faillissement dreigt. Curator Jos Bosboom heeft er vertrouwen in dat er een doorstart komt. Of dat voor alle zeven vestigingen het geval is, is de vraag. Ze zouden niet alle even gezond zijn. Ook is te verwachten dat de vestigingen pas na een faillissement afgeslankt doorstarten.

De Combi

De Combi, nummer veertig in de Cobouw 50, werd in 1972 door N.G. (Co) Appelman in Heerhugowaard opgericht. Het begon als onderhouds- en renovatiebedrijf, later werden ook nieuwe woningen, bedrijfshallen en winkels gebouwd. Appelman verkocht midden jaren negentig het bedrijf aan een van zijn opdrachtgevers: vastgoedbelegger Hooge Raedt Groep. Appelman trok zich na de overname terug waarna M. Hanenbergh het roer overnam. Die zorgde voor een landelijke dekking, want ‘‘snelheid is belangrijk in dit werk’’, vertelde hij zomer 2013 in Cobouw. Als het eind 2011 alle hens aan dek is, komt Frank Auer het bedrijf reorganiseren. In 2013 lost de huidige directeur Bert Venema hem af. Venema was tot begin vorig jaar directeur van bouwer BVR. Dat bedrijf ging in februari 2013 failliet.