Het tafereel paste in mijn ogen in het alledaagse Haagse stadsbeeld en ik schonk er in eerste instantie geen aandacht aan. Opeens dacht ik: dit is bizar, waarom doe ik eigenlijk niets? Waarom stop ik niet en stap ik niet af om te helpen? Die meneer moet wel iets heel belangrijks kwijt zijn of iets urgents ontberen. Wellicht kan ik hem helpen. En toch deed ik niets. Behalve om me heen kijken om te zien of mijn reactie erg afweek van die van anderen. Dat was overigens niet het geval.

Een dag of wat later zag ik Beau van Erven Dorens op tv in Het Rotterdam Project doen wat ik die ochtend niet deed. Hij ondersteunt vijf daklozen in hun strijd om van straat te komen. De eerste aflevering vond ik al indrukwekkend en deed me beseffen: dit kan iedereen gebeuren. Het is toch echt onze verplichting om een beetje naar elkaar om te kijken en soms een stapje extra te zetten.

Tegelijkertijd zie ik ook dat we in onze sector op plekken al best goed naar elkaar omkijken. Zo zijn er bijvoorbeeld behoorlijk wat bouw-, installatie- en aannemersbedrijven die kansen bieden aan mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. En daarbij een uiterste inspanning verrichten om niet alleen vakkennis over te brengen, maar mensen ook op weg helpen bij de uitdagingen in de privésfeer. Ook zijn er mooie initiatieven voor een ‘ambachtsschool’. Een fysieke plek waar de gemeente, onderwijsinstellingen en ondernemers krachten bundelen en alles op alles zetten om iedereen een (tweede) kans te geven en dat rondom het actuele thema energietransitie.

Ik ben erg trots op de acties en de plannen die gemaakt worden en moedig onze sector dan ook vooral aan om elkaar op dit punt te blijven inspireren en om positieve ervaringen en praktische oplossingen te delen!

Hannie Dierx, hoofd Witteveen+Bos-kantoor Den Haag